Hala Stulecia to obiekt widowiskowo-sportowy położony obok Parku Szczytnickiego we Wrocławiu. Wzniesiona została w latach 1911–1913 wg projektu Maxa Berga, a otwarcie nastąpiło w 100. rocznicę „bitwy narodów” pod Lipskiem.
Obiekt jest najsłynniejszym przykładem modernizmu we Wrocławiu i jedną z najciekawszych budowli tego okresu na świecie. Hala zdumiewała rozwiązaniami konstrukcyjnymi i materiałowymi. Obiekt ma 42 m wysokości, kopuła 67 m średnicy. Maksymalna szerokość wnętrza Hali wynosi 95 m, a dostępna powierzchnia – 14,0 tys. mkw. Przykrycie żelbetowe budynku miało w momencie jego powstania największą na świecie rozpiętość, również dziś kopuła Hali robi ogromne wrażenie.
Poza główną salą, budynek posiada jeszcze 56 pomieszczeń wystawienniczych oraz obszerne kuluary, okalające główną salę. Obiekt zaprojektowano na rzucie krzyża greckiego. Jego trzy końce tworzą małe hale wejściowe, czwarty – zachodni, skierowany w stronę miasta – to dwupoziomowa główna hala wejściowa. Dzięki zaprojektowaniu dachu w formie pierścieniowych tarasów, powstały rzędy okien oświetlających wnętrze.
Obiekt przetrwał II wojnę światową bez poważniejszych zniszczeń. Hala Stulecia jest obiektem niezwykle wartościowym historycznie i architektonicznie. Została wpisana w 2006 r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a wraz z zespołem architektonicznym obejmującym m.in. Pawilon Czterech Kopuł, Pergolę i Iglicę do rejestru zabytków.
Współcześnie Hala jest miejscem różnego rodzaju imprez, m.in. sportowych, targowych, kulturalnych.