Pawilon Czterech Kopuł

Hala Stulecia to hala widowiskowo-sportowa zlokalizowana przy Parku Szczytnickim we Wrocławiu. Wzniesiono go w latach 1911–1913 według projektu Maxa Berga, a otwarcie nastąpiło w 100. rocznicę „bitwy narodów” pod Lipskiem.

Obiekt jest najsłynniejszym przykładem wrocławskiego modernizmu i jednym z najciekawszych budynków tego okresu na świecie. Hala zachwycała rozwiązaniami konstrukcyjnymi i materiałowymi. Obiekt ma 42 m wysokości, kopuła ma 67 m średnicy. Maksymalna szerokość wnętrza hali to 95 m, a dostępna powierzchnia – 14 000 mkw. mkw. W momencie budowy żelbetowe pokrycie budynku miało największą rozpiętość na świecie, a kopuła Hali do dziś robi ogromne wrażenie.

Oprócz holu głównego budynek posiada 56 sal wystawienniczych oraz obszerne hole otaczające hol główny. Budynek zaprojektowano na planie krzyża greckiego. Jej trzy końce tworzą małe hole wejściowe, czwarty – zachodni, od strony miasta – to dwupoziomowy hol wejściowy. Dzięki projektowi zadaszenia w postaci pierścieniowych tarasów powstały rzędy okien doświetlających wnętrze.

Obiekt przetrwał II wojnę światową bez większych zniszczeń. Hala Stulecia to obiekt cenny historycznie i architektonicznie. W 2006 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i wraz z zespołem architektonicznym obejmującym m.in. Pawilon Czterech Kopuł, Pergolę i Iglicę do rejestru zabytków.

Obecnie Hala jest miejscem różnego rodzaju imprez, m.in. sport, targi i imprezy kulturalne.